Að fá álver í nefið á sér!

Hafnfirðingar standa núna frammi fyrir þeim raunveruleika að þeir eru að fá álver í nefið á sér. Allir vilja fá álver á Indlandi eða álver í Ástralíu en álver með tengivirki beint fyrir framan svalahandriðið er einfaldlega aðeins of mikið fyrir suma. Hvernig á maður t.d. að grilla sunnudagssteikina þegar álversgirðingin er í nokkurra sentimetra fjarlægð frá svölunum. Á maður að bjóða fjölskyldunni upp á lærisneiðar með flúorbragði eða brennisteinssalti og krydda síðan með krabbameinsvaldandi PAH efnum. Örugglega mjög hollt, sérstaklega ef maður grillar hangikjöt og fær það reykt í þokkabót.
Furðulegasta fólk virðist vera að umhverfast yfir í róttæka umhverfissinna. Þegar það uppgötvar álver í bakgarðinum umhverfist það á einu andartaki úr bláum sjálfstæðismönnum í rauðgræna vinstri græna. Og íbúðirnar falla í verði. Baráttan um Reykjanesið stendur NÚNA. Annað hvort björgum við Reykjanesinu eða þá að Reykjanesið verður eitt allsherjar risastórt INDUSTRIGEBIET eða iðnaðarsvæði sem við keyrum í gegnum á leiðinni til Reykjavíkur.
Á endanum munu íbúðir á öllu Reykjanesinu falla í verði vegna þess að hver vill búa við hliðina á rafmagnslínu, tengivirki, jarðvarmavirkjun eða vera með eitt stærsta álver Evrópu í bakgarðinum.
Ég hef svosem ekkert á móti áliðnaðinum sem slíkum, bara ef hann myndi endurvinna allt álið sem hann framleiðir, (þá þyrftum við ekki allar þessar álverksmiðjur) en ég skil það fólk sem er svekkt og pirrað yfir því að þurfa að borða lærisneiðar með flúorbragði. Er ekki betra að bursta tennurnar og setja áldósirnar í endurvinnslu ?

Blekkingarleikur sjónvarpsins.

Sjónvarpið er mikill blekkingameistari. Ef við tökum fréttirnar sem dæmi, þá eru þær valdar og matreiddar ofan í okkur eins og núðlur. Það er fréttnæmt ef flugvél ferst, en hinsvegar ekki ef flugvél flýgur heil í áfangastað. Það er fréttnæmt ef bardagi brýst út í Austurstræti en hins vegar er ekki fréttnæmt að Óli og Dísa eru ástfangin. Þetta veldur því að yfirleitt hefur fréttatíminn á sjónvarpsstöðvunum neikvæða slagsíðu. Veröldin í sjónvarpinu er í raun miklu verri en raunveruleikinn. Það gleymist yfirleitt að segja frá öllu því góða sem gerist í heiminum yfirleitt.
Önnur blekking felst í bíómyndunum. Bíómyndir eru gerðar til þess að skemmta fólki og eru því meira krassandi en tilefni eru oft til. Það er einnig einkennandi fyrir sjónvarpið að það er spólað yfir alla hluti sem taka tíma og eru erfiðir. Þannig leikur Robin Williams kannski lækni en það er ekki sýndur allur sá tími og allt það erfiði sem fór í læknisnámið. Í sjónvarpinu gerist þannig allt sjálfkrafa. Fólk er vel til haft, það þarf ekki að fara í klippingu, gólfin hreinsa sig sjálf og íbúðirnar eru hreinar og fínar á hverju sem tautar og raular. Það er sennilega æskilegt að setjast niður með þeim unglingum sem glápa hvað mest á sjónvarpið og ræða við þau blekkingarleikinn þannig að þau falli ekki í þá gryfju að halda að sjónvarpið endurspegli raunveruleikann.

Að treysta öðrum.

Öll lendum við í því á lífsleiðinni,  hversu sterk og dugleg sem við erum, að þurfa að treysta öðrum.  Kannski fáum við hjartaáfall einn daginn og þurfum að treysta læknum og hjúkrunarfólki til þess að sinna okkur.  Við myndum ekki heldur stíga inn í flugvél nema vegna þess að við treystum flugmanninum til þess að fljúga.  Þegar við skoðum hlutina nánar byggir öll veröldin á trausti og kærleika.  Okkur er treyst til þess að vinna ákveðið verk í vinnunni.   Manneskjan er í þessum skilningi alls ekki sjálfri sér nóg.  Um daginn var ég um kvöld eitt í Düsseldorf og þurfti að komast til Bonn.  Lestirnar voru farnar,  það var farið að dimma og mér leist ekki allskostar vel á það fólk sem hékk á lestarstöðinni.  Ég þurfti á aðstoð að halda en hverjum átti ég að treysta ?  Á endanum ákvað ég að treysta leigubílstjóra nokkrum.  Ég bað hann um að aka mér til Bonn.  Í ljós kom að maðurinn var eðlisfræðingur og Kúrdi og ræddum við lengi um samskipti manna á milli,  um ólík trúarbrögð, vísindin og þá staðreynd að öll erum við sköpuð til þess að njóta réttlætis og virðingar.  Ég hafði ákveðið að treysta þessum ókunna manni og hann ók mér til Bonn, beint á hótelið og þegar við kvöddumst tók hann í hönd mér, táraðist og þakkaði mér fyrir samtalið.  Sú hugsun flaug í gegnum huga minn að Almættið hefði beinlínis viljað að ég hitti þennan mann.  Þannig þurfum við oft að treysta öðrum án þess að hafa nokkuð í höndunum og til þess þarf ákveðið hugrekki.  Það hugrekki verðum við að finna innra með okkur.  Og við skulum ekki gleyma því að Guð treystir á okkur. 

Um kærleika Guðs.

Ég hef ákveðið að leggjast í nokkrar guðfræðilegar pælingar á blogginu mínu.  Fyrst og fremst er um að ræða kristna guðfræði þar sem það er sú guðfræði sem ég þekki best.  Í dag er umfjöllunarefnið:  Kærleikur Guðs.  Samkvæmt kristnum skilningi er það grundvallaratriði að svo elskaði Guð heiminn að hann gaf son sinn eingetinn til þess að hver sem á hann trúir geti öðlast eilíft líf.  Það er mikilvægast í þessu sambandi að Guð elskar manninn strax frá upphafi veraldarinnar, áður en að maðurinn jafnvel veit að Guð er til.  Þannig er enginn maður laus við Guð vegna þess að Guð er hjá manninum jafnvel þótt að maðurinn sé ekki hjá Guði.  Þetta er grundvallaratriði.  Þú sem manneskja hefur frelsi til að yfirgefa Guð en samkvæmt kristnum skilningi yfirgefur Guð þig aldrei.  Þú sem manneskja ert ekki ofurseldur ómanneskjulegum og grimmum náttúruöflum heldur hvílir þú í kærleiksríkri hendi Guðs hvort sem þú viðurkennir það eður ei.  Kærleikur Guðs er einnig opinn kærleikur að því leyti að maðurinn sem er orðinn viðskila við Guð getur alltaf snúið til baka til þess samfélags og kærleika sem Guð býður honum.  Þú getur gefist upp á Guði en þú getur verið viss um að Guð hefur ekki gefist upp á þér.  Að sama skapi er enginn maður laus við trú.  Eins og guðfræðingurinn Paul Tillich bendir á, þá trúum við öll á eitthvað.  Við myndum ekki ganga yfir götu ef við tryðum því ekki að gatan væri örugg.  Við myndum ekki setjast upp í flugvél nema vegna þess að við trúum og treystum því að flugmaðurinn kunni að fljúga.  Þess vegna verðum við að gera okkur grein fyrir því hverju við trúum.  Hver er okkar raunverulegi átrúnaður?  Enginn maður getur lifað án þess að trúa á eitthvað.  Vitum við almennt á hvað við trúum ?

Að trúa á hagvöxtinn.

Ef við gerum ráð fyrir því að stjórnmálamenn trúi á það sem skiptir þá mestu máli þá liggur fyrir að þeir trúa margir á hagvöxtinn. Þjóðin og samfélagið á að fórna öllu á altari hagvaxtarins til þess að hann megi vaxa. Karl Marx og Margaret Tatcher áttu það sameiginlegt að þau trúðu því (og athugið þetta eru trúarbrögð) að efnahagsleg gæði væru það eina sem skipti máli í samfélaginu. Ef efnahagsleg gæði væru tryggð þá myndi allt annað fylgja í kjölfarið. En er það svo ? Nú hefur efnahagsleg velsæld verið lengi há á Íslandi. Samt sem áður virðist tillitsleysi í samfélaginu hafa aukist og harkan í dag er meiri en nokkru sinni fyrr. Hvað gerist ef ofuráhersla er lögð á efnisleg gæði en aðrar þarfir mannsins, samfélagslegar, lýðræðislegar og trúarlegar eru virtar að vettugi ? Í kapítalískum samfélögum nútímans er hagvöxturinn guð, hagspekingarnir prestarnir og altarið í bankakerfinu. Er nema von að fólk sé óhamingjusamt ? Okkur er einnig sagt að við neyðumst til að fórna náttúrunni á altari hagvaxtarins. Þjóðin skal gera allt til þess að auka hagvöxt, einnig selja landið í hendur erlendum stórfyrirtækjum. Er ekki kominn tími til þess að fólk spyrji: Hvað er það sem raunverulega skiptir mestu máli ?

Um mátt kærleikans !

Á okkar tímum þurfum við eins og allir menn að skynja og sjá eitthvað sem er sterkara en dauðinn.  Dauðinn birtist okkur á sjónvarpsskjánum, í stríðsátökum og ofbeldi sem við komumst ekki hjá því að sjá þótt við vildum gjarnan hafa frelsi frá slíkum óhugnaði.  Stundum vöknum við kannski upp á næturnar og skynjum hið stóra alheimsmyrkur sem umlykur okkur.  En hvar getum við leitað skjóls ?  Í hvert skipti sem manneskja deyr deyr heimurinn með henni.  Dauðinn er viðskilnaður, einsemd og tómleiki.  Ekkert fær yfirunnið þennan viðskilnað nema kærleikurinn.  Kærleikurinn er sterkari en dauðinn.  Hann sameinar, gjörir heilt, þerrar tárin og umvefur þann sem er einn.  Við mennirnir berum kennsl á kærleikann þegar við sjáum hann.  Við elskum kærleikann eins og hann birtist í öðru fólki, ekki bara fólkið sjálft.  Kærleikurinn er sterkasta aflið í veröldinni en það vill oft gleymast sérstaklega á ófriðartímum.  Það að hjálpa fólki efnislega skiptir ekki alltaf öllu máli heldur skiptir máli að sýna kærleikann í verki.  Oft er fátt annað hægt að gera heldur en að sýna hlýju og halda í hönd þess er þjáist.  Í Péturskirkjunni í Róm er handalaus stytta af Kristi.  Styttan er handalaus af því að við mannfólkið erum hendur Krists.  Við eigum að vinna verk kærleikans í heiminum og létt eru fótspor þess manns sem flytur góðar fréttir.  Við skulum aldrei gleyma því að dauðinn hefur ekkert vald yfir kærleikanum. 

 

Hvað skiptir manninn máli!

Öll þurfum við að uppfylla okkar grunnþarfir um fæði og klæði.  En þarfir mannsins eru ekki þar með upp taldar.  Maðurinn hefur ýmsar félagslegar, vitsmunalegar og trúarlegar þarfir sem skipta hann ekki síður máli en daglegt brauð.  Öll þurfum við trú,von og kærleika og af þessu þrennu er kærleikurinn mestur.  Við þurfum einnig að upplifa samfélag við aðra menn,  samfélag við Guð og við náttúruna og lífríkið í kringum okkur.  Við erum hluti af þeirri stórkostlegu heild sem lífið er.  En er ekki kominn tími til þess að við spyrjum okkur sjálf hvað í veröldinni skiptir okkur mestu máli (What is our ultimate concern!).  Eru það efnislegu gæðin, dauðu hlutirnir, bílarnir, húsið, málverkin, bækurnar.  Dauðu hlutirnir geta ekki huggað okkur ef við veikjumst af krabbameini eða Alzheimer.  Dauðu hlutirnir geta ekki fært okkur til baka þá sem við elskum en höfum misst.  Þessvegna þurfum við að leita á vit hins trúarlega til þess að finna svör, til þess að svala lífsþorstanum sem hvergi annarsstaðar fær næringu.  Enda er það sláandi að á þessum efnahagslegu velmegunartímum sækir fólk sem aldrei fyrr í kirkjur og á fyrirlestra þar sem boðið er upp á andlega næringu.  Leitið og þér munuð finna.  Knýjið á og fyrir yður mun upplokið verða. 

Hvað er að gerast í neðri hluta Þjórsár ?

Þessi mynd sem kemur frá Landsvirkjun sýnir greinilega hvernig ástandið mun verða eftir virkjanir í neðri hluta Þjórsár.  Allt þetta land er í byggð og þarna eiga margir aðilar hagsmuna að gæta.  Hve margir hafa í raun komið á þetta svæði og séð hvað er að gerast ?  Kynnum okkur málið og tökum afstöðu!  Förum og sjáum það land sem á að hverfa undir vatn. 

Hvað losa eldfjöll heimsins mikið af CO2?

Samkvæmt útreikningum jarðvísindamanna og upplýsingum frá CDIAC.gov eða carbon dioxide Information Analysis Center losa öll eldfjöll heimins ofan sem neðansjávar um 200 milljónir tonna af CO2 á ári hverju.  Á sama tíma losar mannkynið með brennslu jarðefnaeldsneytis um 26,8 milljarða tonna (26,8 billion tons) af CO2 á ári hverju.  Þannig er losunin frá eldfjöllunum um 1% af heildarlosun mannkynsins.

En þetta var ekki alltaf svona.  Fyrir iðnbyltingu og áður en olíunotkun varð jafn útbreidd og í dag losuðu samfélög manna mun minna af gróðurhúsalofttegundum.  Við þurfum að fara aftur til miðalda til þess að finna tímabil þegar mannkynið losaði minna af gróðurhúsalofttegundum en eldfjöllin.  Það ber einnig að hafa í huga að eldfjöll losa CO2 yfirleitt ekki að ráði nema við gos. 

Hvað eru PAH efni ?

Fjölhringa arómatísk kolvetni (PAH) eru efnasambönd sem byggja á samtengdum bensenhringjum. Þau myndast við ófullkominn bruna t.d. við notkun rafskauta í álverum eða þegar við ökum bensínknúnum farartækjum um borgina. PAH efni eru meðal algengustu mengunarefna heims. Sum þeirra eru þekktir krabbameinsvaldar, og önnur eru grunuð um að valda krabbameini eða öðrum sjúkdómum. Ófullkomin brennsla á við, kolum, díseloliu, fitu og tóbaki skapar PAH efni. Þannig eru þau til staðar í tóbaksreyk. Tjara inniheldur einnig PAH efni. Magn PAH efna í andrúmslofti stórborga tengist umferðarmengun beint þar sem PAH efnin koma beint frá bílunum. Mismunandi ófullkominn bruni myndar mismunandi PAH tegundir. Þannig myndast önnur PAH efni við skógarelda en þegar bílvél brennir eldsneyti. PAH efni er hægt að hreinsa úr útblæstri iðnaðar með vothreinsibúnaði og einnig geta fíngerðar síur á útblástur díselbíla dregið verulega úr magni PAH efna.