Verktakalýðræði

Það er vitað mál að verktakafyrirtæki og mörg önnur stór fyrirtæki styrkja stjórnmálaflokka. Þessi staðreynd vekur hins vegar upp ýmsar spurningar. Hvað borguðu verktakarnir mikið fyrir að fá að byggja Kárahnjúkavirkjun ? Hverjum eru stjórnmálaflokkarnir að þjóna ? Eru virkjanir raunverulegur þjóðarhagur eða er verið að þjónusta hagsmunahópa með mikil völd í þjóðfélaginu? Þetta eru hættulegar spurningar og ég á von á því að bráðum verið bloggsíðunni minni lokað ... En það er auðvelt fyrir stjórnmálamenn að segja að eitthvað sé þjóðarhagur þegar e.t.v. er bara verið að gera stórfyrirtækjum og verktökum persónulegan greiða. Ég er að ýja að spillingu hérna en auðvitað hlýtur það að vera misskilningur. Það getur ekki verið að það sé til spilling í stjórnmálum á Íslandi.

Störf fyrir 2600 manns.

Öll vatnsorka Íslands, þar með talinn virkjun Gullfoss og Dettifoss, og virkjun laxveiðiánna duga fyrir fimm stór álver. Og athugið að öll vilja þau stækka og munu vilja stækka í framtíðinni. Í þessum fimm áverum verður vinna fyrir 2600 manns sem er innan við 1% þjóðarinnar (0,9% nákvæmlega). Þá gleymum við hins vegar öllum verkfræðingunum og verktökunum sem fengu vinnu við að hanna álverið og þeir fá meira en milljón í laun á mánuði. Það er nefnilega misskilningur að álver séu byggð ti þess að bjarga byggð á landsbyggðinni. Álver eru byggð til þess að skapa vinnu fyrir verkfræðinga og verktaka sem eru með sína starfsemi í REYKJAVIK. Meirihlutinn af öllum tekjunum fer til Reykjavíkur ... HÚRRA. En það verður þetta landsbyggðarfólk sem þarf að horfa upp á grænu sveitirnar sínar breytast í mengunarský og anda að sér brennisteinstvíoxíði í hæðunum fyrir ofan Reyðarfjörð þegar það fer yfir viðmiðunarmörk nokkrum sinnum á ári. Við í Reykjavík fengum alla peningana, Þeir á Reyðarfirði fá örfá störf og alla mengunina. Sniðugt.

Veturinn 2006-2007 - horft til baka

Norður Evrópa upplifði hlýjan, rakan og hvassviðrasaman vetur 2006 - 2007 með vindhraða og úrkomu um 40% fyrir ofan 1971/2 - 2000/1 loftslagsviðmið (climate norm). NAO index var jákvætt og jákvæðara en menn bjuggust við fyrirfram. Hvað þýðir þetta á mannamáli. Jú þetta hefur verið frekar hlýr, rakur og hvass vetur þannig að það er ekki skrýtið að mér finnist alltaf vera hvassviðri. En hvort að NAO index verður jákvætt aftur á næsta ári eða hvort að þetta tengist eitthvað loftslagsbreytingum er ómögulegt að segja til um nema miklu meiri rannsóknir komi til. Hvað með að opinberir aðilar styrki enn frekari rannsóknir á North Atlantic Oscillation ?
Heimild: http://climate.mssl.ucl.ac.uk/docs/NAO_20067_Verification.pdf

Umhyggja fyrir eldri kynslóðinni

Það er afskaplega gaman að vera kominn um áttrætt, eiga erfitt með að pissa, þurfa að fara upp á spítala og liggja þar í rúmi - gleymast... þurfa ennþá að pissa,...gleymast enn...ætla síðan að fara á klósettið með aðstoð hjúkku en uppgötva þá að alzheimersjúklingurinn í næsta rúmi er búinn að stela inniskónum. Hann heldur hvort eð er að hann sé heima hjá sér. Geta loksins pissað. Vera sendur heim, einn, í íbúð í blokk þar sem fólk deyr heima hjá sér. Sumir detta á gólfið áður en þeir geta náð í öryggishnappinn! En hvaða rétt hefur maður svosem til þess að lifa þegar maður er orðinn svona gamall. Maður á hvort eð er að vera kominn út úr heiminum en ekki að hafa vit til þess að kjósa réttan flokk í kosningum. Eiga erfitt með að sjá á símann, vera einn heima og vita ekki hvort að maður getur kallað á hjálp. Eiga börnin í Ástralíu og frænku í Flórída. Með lyfjaboxið á borðinu og eina gamla marmaraköku í ísskápnum. Er þetta það líf sem við viljum bjóða okkur sjálfum þegar við eldumst?? Er ekki kominn tími til þess að hugsa almennilega um eldri kynslóðina, og það sem fyrst ?

Er Íslandslægðin að breytast ?

Ég hef spurt veðurfræðinga þessarar spurningar og ég hef spurt Dr. Wally Broecker þessarar spurningar. Er Íslandslægðin að breytast ? Enginn vísindamaður virðist vilja svara spurningunni aðallega vegna þess að mælingar eru takmarkaðar og enginn treystir sér til þess að segja fyrir um hvort að breytingar á Íslandslægðinni eru bara tímabundnar eða tengdar loftslagsbreytingum.
En hvað er eiginlega að gerast? Mér finnst vindafar á landinu vera að breytast, en það er ekki nóg að segja mér finnst. Sannanir vantar. Bændur tala að vísu um að það sé að verða hvasst í áttum þar sem aldrei var hvasst áður, og lægðirnar sem koma upp að landinu núna eru djúpar og vindsstyrkur er alltaf að fara yfir 20 m/sek.
Mér finnst hvassara en áður, en sannanir vantar. Hvað mér finnst er ekkert sönnunargagn. Ég bíð spennt eftir því hverjar niðurstöður verða úr rannsóknum vísindamanna, loftslagsfræðinga og veðurfræðinga. Það skyldi þó ekki vera að Íslandslægðin sé að breytast ?

Losun á CO2 vegna flutninga á áli

Flutningur á súráli frá Suðurálfu til Íslands losar um 0,5 tonn af CO2 á hvert framleitt tonn af nýju áli.
Sem þýðir að skipið PIne Arrow losaði um 12.000 tonn af CO2 á leiðinni frá Ástralíu til Reyðarfjarðar.

Framleiðsla í verksmiðju á 1 tonni af áli losar um 1,7 tonn CO2. Við bætast 0,5 tonn vegna flutnings frá Ástralíu til Íslands og 0,08 tonn CO2 vegna flutnings á markað í Þýskalandi alls: 2,28 tonn CO2 á hvert tonn af áli.

Síðan má reikna út hve mikið eitt álver losar á ári í CO2 vegna framleiðslu og flutninga. Þá eru ótaldar aðrar gróðurhúsalofttegundir sem álverið losar.

Virkjanaiðnaðurinn

Á Íslandi er sprottinn upp sannkallaður eldspúandi dreki, það er dreki virkjanaiðnaðarins. Fyrir utan alla starfsmenn Landvirkjunar eru allar stóru verkfræðistofurnar með virkjanadeildir og marga tugi manna á launum við að reikna út burðarþol og afkastagetu.
Finnar höfðu vit á því að setja sína verkfræðinga í að búa til farsíma og Svíar settu sína verkfræðinga í að vinna hjá Volvo, Saab, Electrolux og Sony-Ericson. Bandaríkjamenn láta sína verkfræðinga vinna hjá NASA eða hja US Corps of Engineers. Verkfræðingar eru verðmætt vinnuafl og með dýrmætustu starfskröftum hverrar þjóðar.

En við Íslendingar. Hvað völdum við ? Við völdum að gera okkar verkfræðinga að sérfræðingum í virkjunum. Það er ljóst að ef fresta á verkefnum í virkjanaiðnaðinum innanlands, þá þarf að setja þetta vel menntaða fólk í önnur verkefni og það strax. Þá þarf að leggja aukna áherslu á samgöngumál og byggja nýjar byggingar. Eða beina þessu vel menntaða fólki inn á brautir nýsköpunar og nýrrar þekkingar t.d. í baráttunni við umhverfisvandamál heimsins. Það er einnig hægt að flytja út þekkingu einkum um nýtingu jarðhita.
Í raun og veru eru næg verkefni til staðar fyrir alla verkfræðinga og tæknifræðinga landsins. Það þarf bara að beina starfskröftum alls þessa góða fólks í jákvæðan og uppbyggilegan farveg.

Hvað eiga verkfræðingarnir að gera ?

Talsmaður Samorku var að kvarta yfir því að ekki væri litið á verkfræðistofur og orkufyrirtæki sem þekkingarfyrirtæki. Þetta er mikill misskilningur. Eins og ég hef bent á í bloggi mínu má flytja Landsvirkjun út til Indlands og Suður-Ameríku. Það er kominn tími til að verkfræðingar Landsvirkjunar hleypi heimadraganum og fari út í hinn stóra heim. Heimskt er heimaalið barn eins og þar stendur. Landsvirkjun á að snúa sér að erlendum vatnsföllum og láta íslensk vatnsföll í friði. Ég kaupi ekki þá röksemd að þeir þurfi að æfa sig í að virkja á Íslandi áður en þeir geta virkjað t.d. á Indlandi. Best að hella sér bara út í djúpu laugina, sína djörfung og dug og fylgja í fótspor breska heimsveldisins, fara til Indlands og virkja. Þar er þörfin brýnni en hér heima.
En hvað eigum við þá að gera við verkfræðistofurnar þegar Landsvirkjun hefur verið flutt til Indlands og Venezuela ? Jú við þurfum heldur betur á verkfræðiþekkingunni að halda. Þekkingin sem slík er dýrmæt og nauðsynlegt að allir verkfræðingar landsins snúi bökum saman og fari að bregðast við loftslagsbreytingum, þeirri miklu vá sem vofir yfir. Hvernig á t.d. að byggja varnargarða eins og í Hollandi ? Hvernig á að minnka útblástur koltvíoxíðs frá íslenskum iðnaði ? Hér er heldur betur þörf á hugviti allra verkfræðinga landsins. Að leysa umhverfismálin verður eitt aðalverkefni verkfræðinga 21.aldar. Sá sem ekki sér þá þróun fyrir sér er blindur. Ég vil því hvetja alla verkfræðinga landsins til þess að snúa sér að því verkefni hvernig við Íslendingar eigum að bregðast við loftslagsbreytingum á einhvern annan hátt en að byggja álver sem losa hundruð þúsundir tonna af gróðurhúsalofttegundum á ári hverju.

Hinn andlitslausi maður!

Með tilkomu hins tæknivædda nútímaþjóðfélags hefur þróast nýtt viðhorf til mannsins.  Nú er ekki lengur spurt "hver er maðurinn ?" heldur er spurt "hvað gerir maðurinn?"  Tæknina varðar engu, hver sé uppruni mannsins,  hvaðan hann beri að garði,  hver sé hans lífssaga.  Öllu varðar hins vegar á hverju hann kunni skil,  hvaða tækni hann hafi tileinkað sér og vei þeim sem ekki hefur náð að tileinka sér einhverja tækni sem hann getur "selt" í samfélagi nútímans.  Þegar spurt er "hvað gerir maðurinn ?" missir maðurinn andlitið.  Ásjóna hans er svipt persónulegum einkennum en í staðinn er sett á hann gríma sem hæfir því hlutverki sem honum er ætlað að gegna.  Og hvað gerist svo ef maðurinn missir hlutverkið.  Er atvinnulaus persona non grata í hinu tæknivædda nútímaþjóðfélagi.  Hvar á sú andlitslausa manneskja að finna sína sjálfsmynd og sína sjálfsvirðingu?  Er furða þótt margir missi fótfestuna, verði hált á svellinu, finni til ístöðuleysis og vanti innri frið.  Maðurinn er vissulega fæddur frjáls en hann er allsstaðar í hlekkjum. 

Eins og sólarupprás að morgni!

Í dag er dagur upprisunnar þegar Kristur reis upp frá dauðum.  Ég trúi á upprisu Krists á sama hátt og ég er nokkuð viss um að það kemur nýr dagur eftir þennan dag.  Upprisan er eins og sólarupprás að morgni.  Geislar kærleika Guðs bræða ísinn og klakann sem myrkrið og kuldinn hafa skilið eftir sig.  Allt vex og dafnar.  Allt lifir og allt endurnýjast.  Upprisa Krists er sönnun þess að hið góða í veröldinni er sterkara en hið illa.  Þótt við göngum um dimman dal og allt virðist hulið myrkri,  þótt geysi styrjaldir og náttúruhamfarir,  þá megum við hvíla í þeirri fullvissu að ljósið og kærleikurinn sigrar myrkrið og dauðann.  Það er gott að hvíla í kærleiksríkri hendi Guðs og upplifa þessa hlýju tilfinningu og fullvissu um kærleika hans.  Við skulum þó ekki gleyma því að styrkur Guðs opinberast í veikleika en ekki með lúðrablæstri og látum.  Við skulum horfa til hins smáa,  barnsins sem opnar augun,  páskaliljanna sem brosa mót sól og minnast þess að stundum þurfum við bara að horfa í kringum okkur til þess að finna og upplifa hamingjuna.