Umhverfishreyfingin á Íslandi styrkist stöðugt

Íslenska umhverfishreyfingin er sterkt afl í íslensku samfélagi sem styrkist stöðugt.  Ólíkt ýmsum öðrum samtökum, hefur hún raunverulegan boðskap fram að færa og byggir á mikilli sannfæringu og vísindalegum rökum.  Það hefur nokkuð skort á, að umhverfissinnar töluðu saman sín á milli, en þetta er nú að breytast og umhverfishreyfingin er að styrkjast.  Reynslan vex og menn þjappa sér æ meira saman í baráttunni.  Þannig eru Flóamenn ekki einir í baráttu sinni gegn Þjórsárvirkjunum, Hvergerðingar eru ekki afskiptir í baráttu sinni gegn Bitruvirkjun og norðlendingar standa saman í baráttu sinni gegn álveri við Bakka og gegn virkjunum í Skagafirði.

Framkvæmdaöflin og virkjanasinnar eru hræddir við umhverfishreyfinguna vegna þess að þeir byggja hugmyndafræði sína nær einvörðungu á gróðasjónarmiðum.  Þeir eru eins og gráu mennirnir í pappírsfötunum í bókinni Mómó eftir Michael Ende, sem reyndu að stela tímanum, en gufuðu síðan allir upp og urðu að engu.

Virkjanasinnar hafa í ótta sínum gripið til ýmissa úrræða sem telja verður miður falleg.  Umhverfissinnum hefur verið sagt upp störfum, og þeim hótað stöðumissi eða einhvers konar refsingum.  En ekkert fær stöðvað fljót sannleikans og réttlætisins sem streymir áfram.  Þrátt fyrir allar hótanir, og þrátt fyrir alla klæki eru alltaf fleiri og fleiri sem lýsa því yfir opinberlega að þeir/þau/þær séu á móti virkjunum og vilji vernda náttúruna, lífríkið og lífið sjálft.

Umhverfisbaráttan er barátta fyrir lífinu sjálfu eins og Albert Schweitzer lýsti yfir, baráttu fyrir því að allt lífríkið fái að lifa, að mennirnir fái að lifa í friði og réttlæti og að skynlausu ofbeldi sé ekki beitt gagnvart mönnum, dýrum og plöntum.   

Vegna þess að umhverfisbaráttan er barátta gegn ofbeldi er ekki hægt að ná um hana samkomulagi.  Það er ekki hægt að leyfa ofbeldi gagnvart dýrum á sunnudögum, en bara ekki á mánudögum.  Umhverfisbaráttan snýst einnig um valdbeitingu og andlegt ofbeldi sem hefur verið beitt gagnvart fólki sem er á annarri skoðun en orkuiðnaðurinn og yfirvöld í þessu landi.  Því andlega ofbeldi verður ekki gleymt. 

En allt getur þetta breyst því eins og gerðist í Suður Afríku þegar aðskilnaðarstefnan tók enda þá getur sú aðskilnaðarstefna náttúrunnar sem gildir hér á Íslandi orðið að engu á örfáum mánuðum.  En til þess þarf hugarfarsbreytingu meðal allra Íslendinga vegna þess að línan á milli góðs og ills liggur þegar upp er staðið í gegnum hjarta hvers einasta manns. 

Athugasemdir

[Lára Hanna Einarsdóttir, 25.4.2008 kl. 09:34]

Flottur pistill og sannur. Ætla að vitna í hann í mínum næsta.

Takk og gleðilegt sumar...