Mikilvægi fyrirgefningarinnar

Allir menn þekkja þjáningu heimsins og flest höfum við fundið hana á eigin skinni. Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt sagði skáldið Einar Benediktsson. Það er mikilvægt að geyma ekki harm sinn í hljóði, heldur tjá líðan sína og ganga í gegnum hið svokallaða sorgarferli. 

Það er eðlilegt að vera í afneitun eftir erfið áföll. En sorgarferlið heldur áfram og að lokum eigum við að geta náð sátt. 

Við eigum aldrei að samþykkja hið illa. Ill hegðun er ill og við erum ekki beðin um að fyrirgefa hana, heldur erum við beðin um að fyrirgefa okkur sjálfum fyrir að hafa dæmt okkur sjálf. Sá sem verður fyrir ofbeldi dæmir oft sjálfan sig sem sökudólg og telur ofbeldið vera sér að kenna. Þolandi hugsar t.d. ef ég hefði klætt mig öðruvísi, þá hefði mér ekki verið nauðgað. Eða þá að einhver hugsar: Eiginmaður minn myndi ekki lemja mig svona nema vegna þess að ég á það skilið.

Við verðum því að fyrirgefa okkur sjálfum. Það er mjög mikilvægt. Með því að ná fram slíkri fyrirgefningu gagnvart okkur sjálfum rjúfum við vítahring ofbeldis og vinnum að friði á jörðinni. 

Það er einnig mjög mikilvægt að við kennum þetta börnum og unglingum til þess að þau fyrirgefi sjálfum sér og lokist ekki inni í eigin sársauka ef eitthvað kemur fyrir. Samvera foreldra og unglinga er einnig lykilatriði. Unglingar vilja þekkja foreldra sína og vilja kynnast foreldrum sínum upp á nýtt sem fullorðnir einstaklingar.

Djúp sár geta ekki gróið án fyrirgefningar. Við skulum því læra að fyrirgefa hvort öðru.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir