1009 ár frá Brjánsorrustu - Orrustunni við Clontarf 1014 á Írlandi

Á föstudaginn langa árið 1014 sam þá var 23. apríl varð mikil orrusta á Írlandi milli keltnesk kristinna manna undir forystu síðasta keltnesk kristna konungsins, Brjáns Boru (High King of Ireland) og norsk-írskra herja undir forystu Sigtryggs silkiskeggs, konungs af Dyflinni, Konungsins af Leinster og málaliðahers víkinga sem stjórnað var af Sigurði af Orkneyjum og Bróður frá Mön. Ekki er ljóst hvort Bróðir er sérnafn eða hvort Bróðir var bróðir Sigurðar af Orkneyjum.

Keltnesk kristni herinn vann sigur. Víkingaherir voru hraktir burt af írskri grundu og konungdæmi Dyflinnar var brotið á bak aftur. En þrátt fyrir það var Brjánn Boru drepinn í tjaldbúð sinni af víkingum og féll þar síðasti keltneski kristni konungurinn.

Í þessu sambandi er vert að nefna að þegar Heilagur Patrekur kristnaði Írland, var það ekki samkvæmt samráði við páfann í Róm, heldur hafði Patrekur fengið vitrun beint frá Kristi. Það varð því lítill fögnuður í Vatíkaninu þegar það fréttist til Rómar að annar páfi væri kominn á Írlandi, Patrekur að nafni og hefði hann náð að kristna Írland upp á sitt eindæmi. 

Það varð því markmið Rómarkirkjunnar að útrýma trú keltnesk kristinna manna og koma kaþólskri trú á í staðinn allsstaðar þar sem því yrði við komið. Orrustan við Brján Boru hinn keltnesk kristna konung var því öðrum þræði orrusta til að leggja keltneska kristni að velli. Norskir víkingar voru málaliðar og þátttakendur í því að drepa keltnesk kristna menn.

Í Njálu kemur fram griðarlegt samviskubit vegna Brjánsorrustu og Njáll á Bergþórshvoli er í raun keltnesk kristinn konungur, því þeir hétu ýmist Njáll eða Brjánn. Einnig virðist sem keltnesk kristnir menn hafi verið myrtir við landnám á Íslandi og tel ég að keltnesk kristnir menn hafi verið komnir til Íslands um 600 og verið hér um 3000 talsins í tæp 400 ár, allt þar til norskir víkingar komu til landsins árið 874. Þá tel ég að þjóðarmorð hafi farið fram á keltnesk kristnum mönnum á Íslandi.

Klaustur keltnesk kristinna manna voru við Strandakirkju þar sem þeir komu fyrst að landi. Við Skriðuklaustur og í Dölum. Einnig var klaustur keltnesk kristinna manna á Kirkjubæjarklaustri. Híbýli og bæir keltnesk kristinna manna hafa verið brenndir til grunna af víkingum, öllu gersamtlega eytt og tortímt og er Njálsbrenna tákn fyrir þetta þjóðarmorð. 

Þegar Ari fróði segir að kristnir menn hafi ei verið á Íslandi við landnám, telur hann keltnesk kristna menn ekki í raun kristna, þar sem þeir voru ekki tengdir páfanum í Róm.

Rétt er að nefna að Brjánn Boru var líklega svikinn af eiginkonu sinni sem var móðir Sigryggs silkiskeggs, konungs af Dyflinni sem reyndi að ná yfirráðum yfir Írlandi með því að leggja Brján að velli.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir, fræðandi miðill.

Athugasemdir

[Ingólfur Sigurðsson, 8.4.2023 kl. 01:24]

Þakka þér fyrir skýra og áhugaverða frásögn. Sagan er ekki vituð heldur er hún skrifuð af sigurvegurunum. Með því að nota innsæið - og miðishæfileika, og efast fær maður fleiri þekkingarkorn.

Ég er svo sammála um fornritin okkar. Þau eru mjög hnitmiðuð og í örfáum orðum miklu auðugri veruleiki en maður ímyndar sér.

En bækurnar og baglarnir og bjöllurnar sem voru sagðar hafa verið skildar eftir sýna þó að ekki var öllu gjörsamlega eytt eins og þú skrifar, en því má þó trúa að þannig hafi víkingar farið með húsin og flestar eignirnar.

Magnús Sigurðsson hefur haldið því fram að víkingar hafi sumir kunnað að lesa og skrifa latneska stafi. Að öllum líkindum varðveittu þeir menningarverðmæti eftir Papana.

Sennilega er þagað um fleira í fornritunum en þar stendur skrifað. Þeim var ritstýrt eins og Biblíunni. Mjög áhugaverður pistill.