Samsetningin Einhverfa/ADHD og af hverju hún er skárri en margt annað

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég er með heila sem er einhverfur / ADHD. Þessi samsetning einhverfa / ADHD er að mörgu leyti skárri en ADHD, þar sem einhverfan gefur mér meiri fókus og skapar meiri hæfileika til einbeitingar. Ég gleymi semsagt aldrei bíllyklinum inni í ísskáp heldur get einbeitt mér t.d. að námi og ýmsum verkefnum. Einhverfan hjá mér er líka skárri heldur en klassísk einhverfa, þar sem ADHD gerir það að verkum að ég er laus við allskyns þráhyggjur sem hrjá marga einhverfa. Ég er einnig mjög mælsk, get talað og orðað hlutina sem er frekar sjaldgæft hjá einhverfum.

Það var ekki uppgötvað að ég væri einhverf fyrr en ég var 44 ára gömul og ADHD uppgötvaðist ekki fyrr en eftir fimmtugt. Ég er semsagt það sem sumir kalla seinhverf. Þetta uppgötvast seint. 

Ég hef átt mörg einhverf áhugamál. Einhverfa áhugamálið núna í augnablikinu er tónlist og tónsmíðar.

Það er gaman að vera einhverfur / ADHD einstaklingur og ég vildi ekki skipta. Margir segja alltaf: Erum við ekki öll svolítið einhverf, en það er ekki satt.

Haraldur Erlendsson geðlæknir segir það löngu rannsakað að um 66% fólks séu normal og innan kassans. Þetta er góður meirihluti. Þetta fólk stjórnar heiminum, enda er heimurinn í því ástandi sem hann er.

Um daginn var rætt að fólk væri hætt að eignast börn með Downs-heilkenni á Íslandi. Það fór um mig hrollur. Ég hugsaði hve stutt væri í það að einhverfum fóstrum yrði eytt líka. Í staðinn fyrir að fagna taugafjölbreytileika og mannlegum fjölbreytileika erum við að gera alla eins. Það er sorglegt.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Frumsamið lag mitt Frostnótt í flutningi Sönghóps Tónlistarskóla Árnesinga

Mikilvægi frelsisins og nauðsyn þess að frelsið hafi markmið

Eftir nokkurra ára hlé tek ég aftur upp pennann hér á Moggablogginu og fer að skrifa nokkur orð.

Það fyrsta sem mig langar til að skrifa um er frelsið. Mikið er rætt um frelsi dags daglega, stjórnmálaflokkar skilgreina sig út frá frelsinu og margir segjast vera frjálslyndir þótt enginn nánari útskýring fylgi á því hvað við er átt.

Frelsið telst til þeirra lífsins gæða sem þykja eftirsóknarverð og engin furða. Hver vill vera ófrjáls?

En það gleymist að frelsið er í raun marklaust nema það hafi tilgang og merkingu. Leyfið mér aðeins að útskýra.

Frelsi verður alltaf að vera annað hvort frelsi til einhvers eða frelsi frá einhverju. Á Íslandi á að vera skoðanafrelsi og tjáningarfrelsi sem felur í sér frelsi til að hafa skoðanir og tjá þær. Það er því frelsi til einhvers.

Hins vegar er á Vesturlöndum yfirleitt minna rætt um frelsi frá einhverju, en það er ekki síður mikilvægt eins og andófsmaðurinn Alexander Solsjenitsyn benti svo réttilega á í fyrirlestri sínum við Harvard háskóla fyrir margt löngu. 

Það er til dæmis mikilvægt í dag að fá frelsi frá upplýsingum sem maður vill ekki fá. Upplýsingaflæðið er orðið svo mikið og yfirgengilegt að mikilvægt er að fá frið og frelsi frá auglýsingum og stöðugu flæði upplýsinga. 

Einnig getur mér sem foreldri fundist mikilvægt að fá frelsi frá ógeðslegum hryllingsmyndum í sjónvarpinu og mér getur fundist mikilvægt að börnin mín þurfi ekki að horfa á myndir eða fá upplýsingar sem geta skaðað þau.

Frelsi frá hryllingsmyndum, frelsi frá upplýsingum, frelsi frá auglýsingum, um þessa tegund frelsis er næstum því aldrei rætt. Þetta er þó frelsi líka.

Það er því ekki nóg að hrópa alltaf: Við viljum meira frelsi. Nánari skilgreiningu vantar til hvers á að nota frelsið, því frelsi verður alltaf marklaust nema það sé til einhvers eða frelsi frá einhverju.

Góðar stundir,

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir