Málmar á hverfandi hveli

Jörðin er reikistjarna með takmarkað flatarmál.  Margir málmar og mörg frumefni í jarðskorpunni eru til í takmörkuðu magni.  Platínum verður uppurið eftir nokkra áratugi.  Indium sem er notað í flatskjái er líka aðeins til í takmörkuðu magni og tantalum sem er notað í farsíma fer hratt minnkandi.  Þar sem um frumefni er að ræða er vandséð hvernig er hægt að finna staðgengla í staðinn fyrir þessi efni.  Algengari málmar eins og sínk, kopar, nikkel eru líka einungis til í takmörkuðu magni og fosfór í jarðskorpunni sem notaður er í áburð til landbúnaðar er ekki óendanlegur. 

Það er hins vegar erfitt að meta hvenær nákvæmlega þessir málmar klárast vegna þess að enginn einn aðili er með yfirsýn yfir námavinnslu og notkun allra þessara málma og frumefna.  Indíum sem notað er í flatskjái gæti verið uppurið eftir aðeins 4 ár,  gull yrði ekki lengur til eftir 36 ár.  NEMA EITTHVAÐ BREYTIST. 

Það er því alllíklegt að hugsanlegar geimferðir til Mars muni þjóna þeim tilgangi að athuga hvort að námavinnsla á Mars er möguleg til að ná þar í frumefni sem ekki verða til lengur á Jörðinni eftir 100 ár.  ÓDÝRAST VERÐUR ÞÓ AÐ ENDURVINNA ALLA ÞÁ MÁLMA SEM FALDIR ERU Á RUSLAHAUGUM HEIMSINS OG FLOKKA ÞÁ FRÁ.  MYNDIR ÞÚ HENDA GULLI ?

Í húsinu sem Marx fæddist

Í sumar kom ég til borgarinnar Trier, einnar elstu borgar Þýskalands, og heimsótti þar m.a. Karl Marx Haus þar sem hann fæddist.  Í húsinu er nú safn um ævi heimspekingins og það merkilegast sem mér fannst við ævi hans var að hann lést ríkisfangslaus og blásnauður án þess að hafa hugmynd um að heilu samfélögin yrðu einhvern tímann byggð upp samkvæmt hans kenningum.  Eða hvað.  Í raun og veru má deila um það að hve miklu leiti Marx-Leninisminn var Marxismi.  Útgáfa Leníns af marxismanum var aðlöguð að rússneskum aðstæðum.  Í raun og veru var Lenin alltaf að bíða eftir byltingu í Þýskalandi, en þegar hún lét á sér standa og hann frétti af óeirðum í Rússlandi flýtti hann sér til Rússlands frá Finnlandi og er sú ferð hans fræg.  Það sem var síðan ekki rætt um í rússneskum kennslubókum í sögu var að þegar byltingin 1917 átti sér stað í Rússlandi var það Trotsky sem stjórnaði byltingarliðum og rauða hernum, en ekki Lenin.  Lenin var í Finnlandi og kom svo seint til Rússlands að byltingin var að miklu leyti yfirstaðin þegar hann mætti til leiks.  Eða var kannski bara fyrsta hluta byltingarinnar lokið ?  Það næsta sem tók við var borgarastyrjöld sem lauk með sigri boshevika.  Það er reyndar athyglisvert þegar rússneska byltingin er skoðuð, að hún gengur engan veginn nógu langt til að bylta raunverulega strúktúr samfélagsins.  Þegar Nikulás II rússakeisari afsalaði sér völdum myndaðist gríðarlegt valdatóm, sem bolshevikum tókst á ótrúlegan bíræfin hátt að fylla.  Rauðliðar náðu völdum, en það að ná völdunum var kannski ekki svo erfitt, heldur miklu fremur að halda þeim.  Að veldi rússneska kommúnistaflokksins skyldi halda alveg til ársins 1991 (frá 1917) er ótrúlegt.  Þegar Trotsky náði völdum árið 1917 spáði enginn honum nema nokkurra mánaða veldistíma.  Það má því segja að það sé merkilegt að sovésk-kommúníska skipulagið skuli ekki hafa hrunið miklu fyrr.  

Geirfuglaskógurinn

 

Geirfuglinn í skóginum

Syngur fyrir loðfílinn

sverðtígrisdýrið

brynfiskana 

Og öll hin dýrin

 

Sem bíða þess þolinmóð að deyja út.

 Höfundur:  Ingibjörg Elsa Björnsdóttir 2007 

Ár úr steini

 

Verkfræðingarnir byggja

Ár úr steini

Malbika farvegi

Setja lækina

Í litlar pípur sem

Stækka og verða

Að risastórum ræsum sem

Renna undir

Stíflur og

varnargarða

þangað til að allt

er orðið

Svo flókið

Að enginn skilur

Það lengur

Nema Guð

Og þá Gefast þeir upp

Höfundur:  Ingibjörg Elsa Björnsdóttir 2007

Regnskógurinn

Regnskógurinn hefnir sín

Á mönnunum

Með því að senda þeim

Kyrkislöngur á kvöldin

Og maura í hádegismat

 

Regnskógurinn

Bjargar mönnunum

Með því að senda þeim

Lyfjagrös sem

Seiðkarlinn notar á kvöldin

Um leið og hann spilar

Argentínskan tangó

Á panflautuna sína

Höfundur:  Ingibjörg Elsa Björnsdóttir 2007

Uppstoppaðir regndropar

Uppstoppaðir regndropar

Hanga í loftinu

Á safninu

Regndropasafninu 

Vegna þess að annars staðar

Eru þeir ekki lengur til. 

Höfundur:  Ingibjörg Elsa Björnsdóttir 2007

Hvað eru þýðingar?

Þýðingar hafa lengi verið látnar sitja í skugganum af hinum miklu bókmenntum.  Þær hafa þótt einhvern veginn óæðri en það að frumsemja texta, þótt ferlið við að þýða og frumsemja sé að mörgu leyti líkt og starf þýðandans ekki alls óskylt starfi rithöfundarins.  Enda hafa margir rithöfundar einnig verið þýðendur og margir þýðendur asnast til að skrifa bók.  En núna er þýðingarfræðin komin fram á sjónarsviðið,  sérstök grein sem leitast við að rannsaka þýðingar, þýðingarferlið og jafnvel þýðendur sjálfa.  Nú er hægt að mennta sig sérstaklega sem þýðanda.  Ég hef verið svo heppin að taka nokkur námskeið í þýðingarfræði og þýðingarsögu og verð ég að segja að það hefur verið einstaklega skemmtilegt.  Fagið er áhugavert,  gaman að þýða og gaman að vera með stúdentum sem eru menntaðir í mörgum tungumálum.  Samfélag margra tungumála er eins og samfélag mannkynsins þar sem samskipti eru bæði skemmtileg og flókin.  En þýðingar eru skemmtilegar.

Hvað er ég að gera?

Fólki finnst svolítið erfitt að skilja hvað ég er að gera.  Ég er heima allan daginn, fer kannski út um tvö leytið og fæ mér kaffi og síðan sést ég hoppa inn og út úr húsinu mínu en hvað er ég að gera ???  Jú ég er fyrst og fremst að þýða.  Ég sit við tölvuna allan daginn og þýði allskyns pappíra.  Fæ verkefnin send frá Reykjavík og sendi þau þangað aftur til baka.  Dagurinn í dag var t.d. alveg brjálaður af því að ég var komin í smá tímahrak og þurfti að flýta mér að klára.  Og það verður líka alveg nóg að gera á morgun.  Ég er nefnilega líka að basla við að þýða bók. 

Þar fyrir utan sit ég í stjórn Landverndar og tek þar þátt í margvíslegu starfi, Bláfánanum, Vistvernd í verki, og ég vinn að umhverfisbaráttu svona yfirleitt.  En mest af því starfi fer fram rólega og yfirvegað, - ég gagnrýni gjarnan matsskýrslur eða kem því til leiðar að bréf eru skrifuð og þau rata einhvern veginn sína leið.  Ég trúi því að penninn sé máttugri en sverðið.  Ég tek ekki oft þátt í mótmælum, en nota hins vegar þær leiðir sem mögulegar eru til að koma málefnum umhverfisverndar á framfæri á friðsamlegan hátt. 

Ég hef þannig alls ekki mikinn tíma til að blogga, og ég er EKKI stjórnmálamaður heldur umhverfissinni og ég er líka menntuð í environmental science eða umhverfisvísindum frá Chalmers Tekniska Högskola í Gautaborg.  Ég horfi oft á íslenskt samfélag utanfrá, ég er gagnrýnin og kaupi ekki hvaða bull sem er. En semsagt þetta er ég nú að gera. 

 

Hin nauðsynlegi óvinur

Bismarck sameinaði Þýskaland með því að fara í nokkrar styrjaldir og sameina þjóðina gegn óvininum.  Það er gömul Machiavellísk stjórnviska að það er auðveldara að stjórna þjóð ef hún á sér sameiginlegan óvin eða ytri ógn.  Það var því lífsnauðsynlegt í lok kalda stríðsins fyrir Bandaríkjamenn að finna sér nýjan óvin.  Rússar voru ekki lengur óvinurinn og Bandaríkjamenn stóðu uppi óvinalausir.  Hvernig áttu þeir að geta réttlætt vopnaframleiðslu sína og hernaðarhyggju ?  Eftir atburðina í N.Y. greip Bush tækifærið og bjó til nýjan óvin fyrir Bandaríkin.  Óvinurinn er dökkur, svartskeggjaður og aðhyllist önnur trúarbrögð.  Hann er framandi og talar óskiljanlegt mál.  Hvað hann heitir veit enginn.  Aðalatriðið er að það er kominn nýr óvinur sem skapar hina utanaðkomandi ógn.  Væri einhver utanaðkomandi ógn ef misskiptingin á milli jarðarbúa væri ekki jafn mikil og raun er, væri einhver ógn ef ríkisstjórnir vestrænna ríkja þyrftu ekki á ógninni að halda til að réttlæta hernaðarhyggju sína.  Hver er hinn raunverulegi óvinur ?

Öryggisráð Sameinuðu Þjóðanna - flott eða fáránlegt?

Ég hef verið að spyrja sjálfa mig að því hvaða erindi Ísland eigi í Öryggisráð S.Þ. og ég hef ekki enn fundið erindið.  Nema það sé að vera aukaatkvæði fyrir Bandaríkjamenn og að rétta alltaf upp hendina þegar Bandaríkjamenn réttu upp hendina. 

Ég skil ekki ennþá af hverju Ísland er ekki með sjálfstæða UTANRÍKISMÁLASTOFNUN þar sem sérfræðingar í heimsmálum koma saman og móta sjálfstæða utanríkisstefnu Íslendinga.  Utanríkisstefna Íslendinga virðist endurspeglast í því að treysta bandaríkjamönnum algjörlega fyrir öllu og gera bara það sem þeir segja.  Með allri virðingu fyrir bandaríkjamönnum, þá held ég að þeir beri hag Íslands ekki alltaf fyrir brjósti.  Ég get t.d. ekki skilið hvaða hag íslendingar höfðu af því að styðja innrásina í ÍRAK. 

Er ekki kominn tími til þess að við setjum á stofn UTANRÍKISMÁLASTOFNUN og tökum sjálfstæðar ákvarðanir í heimsmálunum.