Mega alþingismenn fara eftir samvisku sinni og sannfæringu?

Mér finnst athyglisvert að atkvæðagreiðslan núna áðan á Alþingi um vantraust á dómsmálaráðherra fór eftir flokkslínum en ekki eftir samvisku og sannfæringu hvers alþingismanns fyrir sig. Ég hélt að alþingismenn væru eiðsvarnir til þess að fara eftir samvisku sinni og sannfæringu, en það er greinilegt að flokkslínur ráða.

Hve oft ráða flokkslínur á Alþingi. Má t.d. alþingismaður VG hafa sjálfstæða skoðun og kjósa gegn ályktunum ríkisstjórnarinnar ef þær stríða gegn hans samvisku og sannfæringu.

Er ekki hluti af vanda íslenskra stjórnmála að finna í því að menn eru ekki heiðarlegir, ekki sjálfum sér samkvæmir og þora ekki að fara eftir sinni sannfæringu, en hlýða í staðinn fyrirmælum frá flokknum sem þeir eru í hverju sinni.

Væri ekki betra ef hver þingmaður væri frjáls að því að fara eftir samvisku sinni og sannfæringu.

Nú snertir þessi umræða hæstvirtan dómsmálaráðherra svosem ekki neitt og hann er ekki til umræðu hér.

Ég er í sjálfu sér bara að ræða þetta almennt. Hvort heiðarleiki í stjórnmálum sé aukaatriði eða hvort heiðarleiki fái ekki þrifist innan veggja Alþingis?

Jón Bjarnason fyrrverandi ráðherra var einhverju sinni kallaður Emil í Kattholti íslenskra stjórnmála. Það var ekki hægt að segja meira hrós um nokkurn mann, því allir vita að Emil í Kattholti er hjartahreinn, heiðarlegur og góður drengur sem vill öllum vel. 

Það er eins gott að ég er ekki á Alþingi sjálf, því ég myndi gera allt vitlaust og kjósa samkvæmt eigin samvisku og sannfæringu en aldrei samkvæmt flokkslínu.

Góðar stundir,

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Tónskáldið og snillingurinn Karl Jenkins

                                     

Ég er núna algjörlega heilluð af verkum tónskáldsins Karls Jenkins. Hann er velskt tónskáld og að því er ég best veit ennþá við hestaheilsu og lifandi í nútímanum.

Hann hefur samið tónverk sem kallast Adiemus og einnig Miserere og Requiem. Öll þessi tónverk eru algjörlega stórfengleg. Verk hans eru mjög melódísk en um leið nútímaleg og framsækin. Hann er svona eins og blanda af Beethoven og Atla Heimi.

Verk Jenkins eru vel aðgengileg bæði á Youtube og Spotify. Diskar með verkum hans fást einnig á Amazon. 

Ég byrjaði að hlusta á Adiemus en er núna mest að hlusta á Miserere. Ég á eftir að kynna mér önnur verk hans. Þau eru konfekt fyrir eyrun.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Þáttaröðin The Chosen

Er að horfa á þáttaröðina The Chosen sem fjallar um atburði Nýja testamentisins, Krist og það sem gerðist í Mið-Austurlöndum fyrir 2023 árum. 

Myndaflokkur þessi er alveg framúrskarandi frábær, vel leikinn, handritið brilliant og oft horft á hlutina frá óvenjulegu sjónarhorni. 

Við fáum að sjá atburði Nýja testamentisins frá sjónarhóli Símonar Péturs, frá sjónarhóli Nikódemusar farísea og frá sjónarhóli Maríu Magdalenu. Þegar maður þekkir Nýja testamentið vel verður hrein unun að horfa á þessa þætti.

Ég keypti þættina á DVD diskum inni á vefsíðu Christianbooks í Bandaríkjunum og lét senda mér í pósti. 

Mér finnst hörmulegt að Kristin fræði skuli ekki lengur kennd í skólum almennilega, þar sem þau eru hluti af okkar menningu og sögu. Öll saga Evrópu og Íslands verður algjörlega óskiljanleg án þekkingar á Biblíunni.

Sama með tónlist Jóhannesar Sebastians Bachs. Þú getur notið hennar en aldrei skilið hana án þess trúarlega samhengis sem hún er sprottin úr. Hljómsveitarstjórinn John Eliot Gardiner hefur skrifað stórkostlega ævisögu Bachs sem kallast Music in The Castle of Heaven. Mæli með lestri hennar.

Síðan að lokum hvet ég bara sem flesta til að snúa sér beint til Krists í bæn og biðja af einlægni eins og þið gerðuð þegar þið voruð börn.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Hvað er skynsegni?

Skynsegni er að vera með öðruvísi heila en gengur og gerist. Heilinn getur þá t.d. verið einhverfur, eða ADHD eða eitthvað annað.

Skynsegið fólk upplifir og skynjar veröldina öðruvísi en þau 66% sem eru normal. Heyrn getur verið frábrugðin, samhæfing getur verið öðruvísi og skynsegið fólk hreyfir sig öðruvísi í gegnum þrívítt rými.

 

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Einhverfa er skipulag heilans en ekki sjúkdómur

Oft er það sem fólk heldur að einhverfa og ADHD séu einhvers konar geðsjúkdómar. Einhverfa og ADHD eru hins vegar heilkenni en ekki sjúkdómar. Einhverfi heilinn er frábrugðinn hinum normala heila sem 66% fólks eru með. Hann er hreinlega öðruvísi upp byggður og það sést í heilaskanni. ADHD er einnig heilkenni og ekki sjúkdómur.

Tíðni geðsjúkdóma hjá einhverfum er almennt ekki meiri en hjá venjulegu normal fólki. Hins vegar eru flestir einhverfir undir miklu álagi í samfélögum nútímans, þar sem hinn einhverfi er að reyna að mæta þeim kröfum sem gerðar eru til fólks almennt.

Að vera einhverfur er eins og að vera útvarpsstöð sem er aðeins rangt stillt, þannig að það er alltaf eitthvað suð, skruðningar og læti. Normal fólk sem er 66% allra halda alltaf að það þurfi bara aðeins að stilla okkur, þannig að við verðum normal, en takkinn til að stilla einhverfuna er ekki til og það er allra best ef við fáum bara að vera einhverf í friði.

Ég er einhverf / ADHD en ég er ein af þeim fáu einhverfu sem er líka með geðsjúkdóm. Það er bara eitthvað sem var í genamengi mínu í upphafi en ekkert sem kemur beint einhverfunni við.

Þannig að næst þegar þið hittið einhverfa manneskju, þá er hún ekki veik, heldur einungis með öðruvísi heila.

Temple Grandin hefur sagt að mannkynið þurfi á öllum tegundum heilabúa að halda og það er satt. Við þurfum einhverfa hugsun, einhverfa einbeitingu og einhverft ímyndunarafl til að leysa þann vanda sem blasir við mannkyninu. Albert Einstein og Janus von Neuman voru líklega einhverfir. Thomas Alfa Edison líklega líka. Án þeirra ættum við hvorki tölvur né rafmagn.

Virðum mennskan fjölbreytileika og leyfum skynsegin einhverfu fólki að vera eins og það er.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Að verða eitthvað þegar maður er orðinn stór

Ég mun aldrei verða neitt þegar ég er orðin stór. Ástæðan er sú að þegar ég var 19 ára fékk ég alvarlegan geðsjúkdóm sem hefur fylgt mér alla ævi. Og þó ég geti lært og hafi lokið nokkrum háskólaprófum, þá get ég ekki unnið og ekki unnið úr öllu því sem ég hef lært. Þetta er sorglegt en svona er bara staðan. 

Sjúkdómurinn er ekkert að batna og ég var inni á Landsspítalanum bara núna fyrir nokkrum vikum. Starfsfólkið þar var yndislegt. Sú dvöl gerði það að verkum að ég er ekki lengur hrædd við geðdeildir. Þær eru góðir staðir og þar er fullt af góðu fólki sem skilur hvað maður er að takast á við.

Skilningurinn úti í samfélaginu er hins vegar minni. Fordómar gegn geðsjúkdómum eru ennþá algengir sem verður til þess að ég loka mig mikið af innandyra og fer ekki mikið út fyrir dyr. Það eru þó alltaf einhverjir sem koma í heimsókn og detta inn í kaffi.

Ég fæ liðveislu frá Sveitarfélaginu einu sinni í viku. Þá kemur manneskja sem fer með mér í göngutúr og við drekkum saman kaffi. Hún fær borgað fyrir að vera vinkona mín, en ég þarf virkilega á því að halda.

Ég lærði almenna jarðfræði en get ekki kennt. Ég lærði umhverfisefnafræði en get ekki unnið. Ég sjálf myndi vilja vinna ef ég gæti, en sjúkdómurinn kemur í veg fyrir það. Ég er með ótilgreindan geðrofssjúkdóm, sem þýðir að ég get farið í geðrof og upplifað fullt af hlutum sem ekki eru raunveruleiki. 

Ég er samt algjör reglumanneskja. Drekk ekki. Reyki ekki. Þetta kemur bara úr genunum. Ég gerði ekkert til að framkalla þetta. Þessi staða er ekki mér að kenna.

Það er sárt að geta ekki lagt meira af mörkum til samfélagsins. Ég var reyndar sjálfboðaliði hjá Rauða krossinum í 17 ár en treysti mér ekki lengur til þess. Ég má ekki vera undir neinu álagi.

En svona gerist. Mér líður allavegana vel í dag.

Góðar stundir!

Samsetningin Einhverfa/ADHD og af hverju hún er skárri en margt annað

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég er með heila sem er einhverfur / ADHD. Þessi samsetning einhverfa / ADHD er að mörgu leyti skárri en ADHD, þar sem einhverfan gefur mér meiri fókus og skapar meiri hæfileika til einbeitingar. Ég gleymi semsagt aldrei bíllyklinum inni í ísskáp heldur get einbeitt mér t.d. að námi og ýmsum verkefnum. Einhverfan hjá mér er líka skárri heldur en klassísk einhverfa, þar sem ADHD gerir það að verkum að ég er laus við allskyns þráhyggjur sem hrjá marga einhverfa. Ég er einnig mjög mælsk, get talað og orðað hlutina sem er frekar sjaldgæft hjá einhverfum.

Það var ekki uppgötvað að ég væri einhverf fyrr en ég var 44 ára gömul og ADHD uppgötvaðist ekki fyrr en eftir fimmtugt. Ég er semsagt það sem sumir kalla seinhverf. Þetta uppgötvast seint. 

Ég hef átt mörg einhverf áhugamál. Einhverfa áhugamálið núna í augnablikinu er tónlist og tónsmíðar.

Það er gaman að vera einhverfur / ADHD einstaklingur og ég vildi ekki skipta. Margir segja alltaf: Erum við ekki öll svolítið einhverf, en það er ekki satt.

Haraldur Erlendsson geðlæknir segir það löngu rannsakað að um 66% fólks séu normal og innan kassans. Þetta er góður meirihluti. Þetta fólk stjórnar heiminum, enda er heimurinn í því ástandi sem hann er.

Um daginn var rætt að fólk væri hætt að eignast börn með Downs-heilkenni á Íslandi. Það fór um mig hrollur. Ég hugsaði hve stutt væri í það að einhverfum fóstrum yrði eytt líka. Í staðinn fyrir að fagna taugafjölbreytileika og mannlegum fjölbreytileika erum við að gera alla eins. Það er sorglegt.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir

Frumsamið lag mitt Frostnótt í flutningi Sönghóps Tónlistarskóla Árnesinga

Mikilvægi frelsisins og nauðsyn þess að frelsið hafi markmið

Eftir nokkurra ára hlé tek ég aftur upp pennann hér á Moggablogginu og fer að skrifa nokkur orð.

Það fyrsta sem mig langar til að skrifa um er frelsið. Mikið er rætt um frelsi dags daglega, stjórnmálaflokkar skilgreina sig út frá frelsinu og margir segjast vera frjálslyndir þótt enginn nánari útskýring fylgi á því hvað við er átt.

Frelsið telst til þeirra lífsins gæða sem þykja eftirsóknarverð og engin furða. Hver vill vera ófrjáls?

En það gleymist að frelsið er í raun marklaust nema það hafi tilgang og merkingu. Leyfið mér aðeins að útskýra.

Frelsi verður alltaf að vera annað hvort frelsi til einhvers eða frelsi frá einhverju. Á Íslandi á að vera skoðanafrelsi og tjáningarfrelsi sem felur í sér frelsi til að hafa skoðanir og tjá þær. Það er því frelsi til einhvers.

Hins vegar er á Vesturlöndum yfirleitt minna rætt um frelsi frá einhverju, en það er ekki síður mikilvægt eins og andófsmaðurinn Alexander Solsjenitsyn benti svo réttilega á í fyrirlestri sínum við Harvard háskóla fyrir margt löngu. 

Það er til dæmis mikilvægt í dag að fá frelsi frá upplýsingum sem maður vill ekki fá. Upplýsingaflæðið er orðið svo mikið og yfirgengilegt að mikilvægt er að fá frið og frelsi frá auglýsingum og stöðugu flæði upplýsinga. 

Einnig getur mér sem foreldri fundist mikilvægt að fá frelsi frá ógeðslegum hryllingsmyndum í sjónvarpinu og mér getur fundist mikilvægt að börnin mín þurfi ekki að horfa á myndir eða fá upplýsingar sem geta skaðað þau.

Frelsi frá hryllingsmyndum, frelsi frá upplýsingum, frelsi frá auglýsingum, um þessa tegund frelsis er næstum því aldrei rætt. Þetta er þó frelsi líka.

Það er því ekki nóg að hrópa alltaf: Við viljum meira frelsi. Nánari skilgreiningu vantar til hvers á að nota frelsið, því frelsi verður alltaf marklaust nema það sé til einhvers eða frelsi frá einhverju.

Góðar stundir,

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir