Söknuður - frumsamið ljóð

 

Söknuður

 

Sárar eru sorgir mínar

Svalt við kaldan mel

Hrímað þelið hjartans hlýnar

horfið heimsins hel

nú sofa allar ástir mínar

und jarðar hörðu skel.

 

Að elska er að missa allt

Sem ástina dreymir um

Sem döggvardropi drúpir kalt

Á mosans gljúpu grund

Einhvern daginn ástin mín

Mun ég aftur á þinn fund.

 

Höfundur:  Ingibjörg Elsa Björnsdóttir

Athugasemdir

[Katrín Linda Óskarsdóttir, 9.1.2009 kl. 22:13]

Þetta er fallegt ljóð hjá þér, fullt af trega og þrá ....

[Katrín Linda Óskarsdóttir, 9.1.2009 kl. 22:17]

Þetta er fallegt ljóð, fullt af trega og þrá .....

[Halla Signý Kristjánsdóttir, 10.1.2009 kl. 11:06]

Datt inn á þessa síðu, frábært ljóð verð ég að segja....

[Jóhann G. Frímann, 10.1.2009 kl. 14:04]

Flott ljóð. Hættu í jarðfræðinni og farðu að yrkja meira.

[Jón Svavarsson, 10.1.2009 kl. 20:53]

Fallegt og tilfinningaríkt

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 10.1.2009 kl. 21:22]

Frábært ljóð hjá þér. Ég held að það hljóti að vera mjög gott og  hjartahlýtt  fólk sem getur samið svona.

kveðja Rafn.