Að vera á skjön við samtíð sína

Ég og samtíðin erum upp á kant við hvort annað. Engum í samtímanum dettur í hug að taka mig alvarlega enda einungis leiðinlegt fólk sem heimurinn tekur alvarlega eins og ráðherrar og bankastjórar. Mér hefur t.d. aldrei verið boðið í neina merkilega samtalsþætti í útvarpinu enda er þar einungis alvarlegt fólk sem tekur hlutina mjög alvarlega enda alvarleg mál til umræðu.

Ég hef heldur enga stöðu í samfélaginu. Ég er bara aumur frílans þýðandi en þýðendur hafa löngum staðið í skugga annarra, eins bráðnauðsynlegir og þeir annars kunna að vera.

En það versta sem hægt er að segja um nokkurn mann í dag er að hann sé í takti við samtímann. Hvílík samtíð. Eymd, kreppa og volæði. Þannig legg ég mikla áherslu á það í dag að vera algjörlega úr takti við samtímann og ég vona svo sannarlega að engum lifandi manni detti í hug að taka mig of alvarlega.

Það væri synd.

Athugasemdir

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 27.11.2008 kl. 00:10]

Já og hvernig verður framtíðin?

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 27.11.2008 kl. 00:10]

Ætli maður verði ekki á skjön við hana líka

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 27.11.2008 kl. 10:09]

Veistu, ég tek þig talsvert alvarlega og finnst þú einatt hafa mikið til þíns máls? Er ég þá algerlega ómöguleg og úr takt við allt, samtíð, fortíð og framtíð????

[Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir, 27.11.2008 kl. 10:32]

Kæra Guðný Anna,

Ég var nú meira að segja þetta í kaldhæðni, að eins og samtíðin er þá langar mann ekki mikið að líkjast henni.