Að finna sér stað í orðsins ranni

Er í kaupstaðarferð í höfuðborginni.  Sit við tölvuna við götu Ara fróða við hliðina á Árnagarði og hugsa til handritanna og Jóns Helgasonar skálds. Jón Helgason skrifaði kannski ekki mjög mörg kvæði en það sem hann skrifaði er með því besta sem skrifað hefur verið á íslenska tungu. Ég mun hugsa mikið um móðurmálið á næstunni þar sem ég er búin að skrá mig í námskeið í háskólanum eftir áramótin.  Um er að ræða námskeið sem eru á meistarastigi í íslensku og þýðingarfræði.

Kannski er þetta sjálfsbjargarviðleitni hjá mér að leita skjóls í heimi bókmennta og tungumálsins þegar jafn snarpir vindar næða um þjóðfélagið.  Leitar manneskjan ekki ósjálfrátt skjóls þegar fellibylur gengur yfir?  Mig grunar nú samt að sá fjárhagslegi fellibylur sem gengur nú yfir Ísland sé manngerður að mestu leyti og heimatilbúinn eins og íslenskar pönnukökur.  Bakaður í stjórnarráðinu og í bankastjórnunum.

En mér finnst svo gaman að skrifa og grúska. Josif Brodsky finnst mér miklu áhugaverðari en Seðlabankinn og Eyrbyggja mun kyngimagnaðri en fréttatímar sjónvarpsins.  Þannig að ég ætla að finna mér stað á milli rykugra veggja, hlusta á nið aldanna, heyra skrjáfið í fornum ritum, af því að þetta er ekki í fyrsta skipti sem hörmungar og hallæri hafa skollið á á landi hér. Svo getur vel verið að ég umbreytist yfir í sjálfboðaliða hjá Rauða Krossinum með reglulegu millibili og reyni að aðstoða fólk eftir fremsta megni. Með því að hjálpast að munum við komast í gegnum þetta.

Athugasemdir

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 7.11.2008 kl. 10:56]

Til hamingju með námið. Það er alltaf gott að takast á við það sem heillar. Góð hugmynd með sjálfboðaliðastörf.