Er tíminn blekking hugans?

Skyldi tíminn vera blekking hugans sem hugurinn notar til að skipuleggja hugsanaflæði sitt.  Ætli það sé til raunveruleiki utan rýmisins og tímans sem er hinn sanni raunveruleiki á meðan það sem við skynjum er að miklu leyti takmörkunum háð?

Er ekki auðveldara fyrir mannkynið að þróast áfram yfir á æðra þroskastig en fyrir lifandi efni að verða til úr engu (creatio ex nihilo)eða verða til úr dauðu efni sem þegar var til???  Getur verið að allur alheimurinn feli í sér möguleikann á lífi, jafnvel í tóminu sjálfu eða á þeim svæðum sem okkur virðast vera tóm.  Er ekki sköpunarkrafturinn allsstaðar?

Við mennirnir erum svo takmarkaðir af skynjun okkar.  Samt finnum við fyrir ljósinu innra með okkur sjálfum og við vitum ýmislegt með hjartanu sem við getum ekki lýst með orðum.  Kannski er tíminn ekki til nema í hugskoti okkar.  Kannski lifum við í raun og veru í eilífðinni þótt við skynjum eilífðina einungis að hluta.

Ef til vill er verið að vernda okkur eins og þegar Guð sagði við Móses að enginn dauðlegur maður gæti litið ásjónu hins guðlega.  Það eru takmarkanir og þröskuldar lagðir á okkar herðar vegna þess að við erum ekki búin að ná nægum þroska.  En í raun og veru erum við börn ljóssins.

Athugasemdir

[homersimpson (IP-tala skráð) 27.10.2008 kl. 10:17]

Takk fyrir þessa hugleiðingu sem er mjög athygliverð !

[alva (IP-tala skráð) 27.10.2008 kl. 14:08]

Góð!

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 27.10.2008 kl. 15:30]

Já, sammála í meginatriðum.

Jarðlífið er bara meir og minna blekking.

Eða, ein sekúnda á mælikvarða hins andlega heims.

En með tímann og skynjun hans, þá er ekkert langt síðan að td. íslendingar skynjuðu hann alltöðruvísi.  Ekki í klukkutímum, min og sekúndum heldur í mun stærri ferlum.  Þe. það sem eg er að benda á er að það liggur faktískt í augum uppi að tíminn er háður því hvernig manneskjan skynjar hann.