Að horfa á stjörnurnar

Ég er í alveg ágætu skapi þessa dagana.  Jú efnhagskerfi landsins rambar á barmi hyldýpis, en þegar upp er staðið er það ekki mitt vandamál.  Ekki beint.  Að vísu mun ég sjálfsagt tapa einhverju eins og svo margir aðrir, en lífið mun halda áfram og sem betur fer á ég góða fjölskyldu  og fullt af vinum...að ég held...

Kannski er ég líka í góðu skapi vegna þess að kolbrjálaðir athafna- og framkvæmdamenn fá núna hvergi fjármagn til þess að framkvæma glórulausar hugmyndir sínar.  Hugmyndir sem alltaf hafa verið út í hött. Og íslensku fjárglæframennirnir standa núna frammi fyrir eigin gjörðum.  Það er komið að skuldadögunum. Það eru margir sem hljóða og kveina.

Það er nefnilega svo merkilegt, að helvíti er ekki staður ofan í jörðinni, heldur hugarástand hér í þessum heimi.  Græðgi og dýrsleg hegðun eru líka ákveðnar tegundir hugarástanda sem  óþroskaðir einstaklingar sökkva oft ofan í og komast ekki upp úr.   Það skiptir miklu máli fyrir hvern einstakling að reyna að hefja sig upp yfir fljót þjáninganna og nálgast það sem er heilagt og mikils virði innan í hverjum einstaklingi og í alheiminum í þessu lífi hér og nú.  

Við erum ekki í þessu lífi til þess að safna fjársjóðum hér á jörðu, við eigum að safna fjársjóðum á himnum sem þýðir í raun að við eigum að leitast við að nálgast hið heilaga og upphefja okkur yfir aðstæðurnar hversu ömurlegar sem þær annars kunna að vera.  Þessi upphafning eða "transcendence" er að miklu leyti byggð á trúarlegum grunni.  Án hennar myndi maðurinn aldrei horfa lengra en á tærnar á sér.  Þannig að við skulum líta upp og horfa á stjörnurnar.  Við skulum velta fyrir okkur ystu rökum alheimsins.  Við skulum halda áfram full trúnaðartrausts og bjartsýni.  Heimurinn er ekki að farast.

  

 

 

Athugasemdir

[Lára Hanna Einarsdóttir, 2.10.2008 kl. 22:05]

Hugsaðu þér ef þessir menn hefðu verið búnir að eignast jarðhitauðlindir okkar og sérþekkingu OR til a.m.k. 20 ára eins og gerðist næstum í REI-hneykslinu.

Hvar værum við þá stödd?

[zdýna (IP-tala skráð) 3.10.2008 kl. 17:07]

Það segirðu nú satt. Maður má þakka sínum sæla fyrir að við sluppum þó allavega við það.