Að vakna til vitundar um hið raunverulega sjálf

Lítil börn læra fljótt að segja ég og mín og mitt.  Þau gráta ef leikföng eru tekin af þeim af því að þau sjá leikföngin sem hluta af sjálfum sér, hluta af sjálfinu eða egoinu. 

Það furðulega er að fullorðið fólk skilgreinir sjálft sig einnig eftir stöðu og eignastöðu.  Fólk segir: ég er bankamaður eða ég er milljónamæringur og þar með er það búið að skilgreina sjálft sig og styrkja sjálfið eða egoið.  Ef fólk siðan missir starf heldur það að það sé að missa hluta af sjálfu sér en það er misskilningur.

Það er hollt að gera sér grein fyrir því að allir hlutir undir sólinni eru hverfulir og moldin eignast að lokum allt.  Í þessu felst að við verðum sem manneskjur að sætta okkur við missinn, - við missum vini og ættingja og að lokum missum við þennan heim þegar við deyjum.  

Hugsanaflæðið tekur enda en í öllum trúarbrögðum er gert ráð fyrir sál, karma eða búddaeðli sem heldur áfram að vera til yfir á næsta tilverustig.  Semsagt, þótt þú missir alla veröldina þá glatar þú ekki sjálfum þér.  Þetta fatta margir einungis á síðustu mínútum ævinnar.

Þess vegna er hollt að hugsa um aðra og gefa bæði af sjálfum sér, tíma sínum og gefa jafnvel efnislegar gjafir við ýmis tækifæri eða af tilefnislausu.  

Viið erum ekki það sem við eigum, - við erum óendanlega djúpar og merkilegar lífverur og í okkur býr andi eða spirit sem er hluti af sameiginlegri meðvitund alheimsins.  Alheimurinn hefur minni og hann gleymir engu og að einhverju leyti erum við hluti af alheimsmeðvitundinni sem er í einhverjum skilningi meðvitund Guðs, eða lögmálið, eða Búddaeðlið eða uppljómunin sem einungis hlotnast þeim sem glatar öllum heiminum, en eignast eilíft líf. 

Minnist þess að Lótusblómið vex upp úr drullugri tjörn og blómstrar drifhvítt eins og engill himinsins. 

 

Athugasemdir

[Jónína Þorbjörg Gunnarsdóttir (IP-tala skráð) 11.7.2008 kl. 14:53]

Góður pistill hjá þér Ingibjörg, við getum verið viss um það að við tökum ekkert af því veraldlega með okkur þegar við förum yfir í andlega heiminn, heldur höfum það einungis að láni á meðan við erum föst í efnislíkamanum.

Góð samlíking með börnin og okkur fullorðna fólkið hversu fljótt það gerist hjá okkur mannfólkinu að við verðum upptekin af því efnislega og teljum það vera hluta af okkur sjálfum.