Loma Prieta jarðskjálftinn við San Fransisco 1989 og fleira um jarðskjálfta

Þann 17.október 1989 kom nokkuð stór jarðskjálfti við Loma Prieta og hafði hann talsverð áhrif í San Fransiscoborg.  Það kom þó í ljós að timburhús, ef þau voru vel byggð, stóðu sig betur í jarðskjálftanum heldur en steyptar byggingar.  Vegir hins vegar fóru illa út úr þessum jarðskjálfta sem átti rætur sínar að rekja til hins gríðarstóra San Andreas misgengis.

Um 30.000 jarðskjálftar sem menn finna fyrir verða á ári hverju í veröldinni.  Af þeim eru einungis um 75 stórir skjálftar.  Stærsti skjálfti sem orðið hefur síðan að skráningar hófust var hugsanlega í Shensi, Kína árið 1556.  Þá fórust um 830.000 manns.   Síðan að mælingar hófust hefur stærsti skjálftinn mælst 8,5 - 8,6 á Richter og varð hann í suðurhluta Chile árið 1960.

Í jarðskjálfta bylgjast jörðin og P-bylgur og S-bylgjur berast frá upptökum skjálfta (epicenter) út í allar áttir.  Eftir því sem jarðskjálftinn er fjær, verða áhrifin minni.  Jarðskjálftar á Íslandi eru yfirleitt frekar grunnir miðað við jarðskjálfta t.d. í Japan.  Íslensku skjálftarnir verða því að öllu jöfnu ekki eins stórir eins og skjálftar sem eiga sér rætur mjög djúpt í jarðskorpunni eða í trogum þar sem úthafsskorpa fer undir meginlandsskorpu.  

Ísland er samansett úr nokkrum flekum sem eru á sífelldri hreyfingu.   Landið gliðnar um u.þ.b. 2 cm á ári, en gliðnunin er ekki samfelld heldur á hún sér stað í hrinum.  Spenna byggist upp í jarðskorpunni og ef bergið er mjög sterkt, hrekkur það í jarðskjálfta.  Því veikara og deigara sem bergið er, því minni líkur eru á stórum skjálftum.  

Sum svæði á landinu eru virk skjálftasvæði, önnur ekki.  Ísland er eftir sem áður eldfjallaeyja á heitum reit og því getur áhrifa jarðhræringa og eldsumbrota gætt víða um land þótt ekki verði jarðhræringar nema á virkum svæðum.