Læknar án landamæra

Horfði í gær á norska heimildarmynd á RÚV um lækna án landamæra í Suður-Súdan.  Myndin var aldeilis frábær.  Læknarnir eru þarna í stöðugri hættu vegna átaka, kóleru og malaríu auk fleiri smitandi sjúkdóma.  Þeir sýna ótrúlegt hugrekki og það er líka allt þess virði.  Að geta bjargað einu ungabarni, eða móður frá malaríu er greinilega svo stórkostleg reynsla að öll áhætta skiptir litlu máli í samanburði.

Af þessum þætti mátti mikið læra.  Í fyrsta lagi er hugrekki sá eiginleiki sem skiptir mestu máli í lífinu.  Hvort að maður er manneskja með sjálfsvirðingu eða mús (með allri virðingu fyrir músum).  Án hugrekkis verður lítið úr lífsverkinu.  Það þarf einfaldlega hugrekki til þess að standa í lappirnar.

Í öðru lagi, eru ekki allir jafn hugrakkir og það hentar ekki öllum að fara til Sómalíu eða Suður-Súdan.  En hvað með að gefa þeim sem vilja fara þangað og láta gott af sér leiða  tækifæri?  Hvað með að auka þróunaraðstoð, senda lækna og hjúkrunarfólk á fleiri staði, auk þess að flytja út tækniþekkingu og t.d. þekkingu á jarðhitanýtingu og landgræðslu?

Við hér á Íslandi getum gert miklu meira fyrir náunga okkar á suðurhveli og fátækustu íbúa heims almennt.  Við höfum yfirburða þekkingu og reynslu.  Við eigum fullt af hugrökku fólki.   Við skulum því stefna að því að auka okkar þróunaraðstoð ekki bara í fjármunum talið, heldur fyrst og fremst með því að veita þá aðstoð þekkingarlega sem virkilega skiptir máli.  Verkefnin eru óteljandi.