Haustsónata

Myrkrið er vinur þess er þjáist,
lokar hverri þungri brá.
Svefninn elskar allt og nærir
uns sólin vaknar og fer á stjá.

Er dimmir í skógarsölum,
syngur þröstur fagran söng,
um upprisu vors, rósagarða,
birtu, von og ljóssins göng.

Gegnum myrkur, frost og funa
liggur mannsins langa leið.
Í krafti upprisu, ljóssins bruna,
mun hann að lokum rata heim.

IEB (2014)