Eins og sólarupprás að morgni!

Í dag er dagur upprisunnar þegar Kristur reis upp frá dauðum.  Ég trúi á upprisu Krists á sama hátt og ég er nokkuð viss um að það kemur nýr dagur eftir þennan dag.  Upprisan er eins og sólarupprás að morgni.  Geislar kærleika Guðs bræða ísinn og klakann sem myrkrið og kuldinn hafa skilið eftir sig.  Allt vex og dafnar.  Allt lifir og allt endurnýjast.  Upprisa Krists er sönnun þess að hið góða í veröldinni er sterkara en hið illa.  Þótt við göngum um dimman dal og allt virðist hulið myrkri,  þótt geysi styrjaldir og náttúruhamfarir,  þá megum við hvíla í þeirri fullvissu að ljósið og kærleikurinn sigrar myrkrið og dauðann.  Það er gott að hvíla í kærleiksríkri hendi Guðs og upplifa þessa hlýju tilfinningu og fullvissu um kærleika hans.  Við skulum þó ekki gleyma því að styrkur Guðs opinberast í veikleika en ekki með lúðrablæstri og látum.  Við skulum horfa til hins smáa,  barnsins sem opnar augun,  páskaliljanna sem brosa mót sól og minnast þess að stundum þurfum við bara að horfa í kringum okkur til þess að finna og upplifa hamingjuna.