Um mátt kærleikans !

Á okkar tímum þurfum við eins og allir menn að skynja og sjá eitthvað sem er sterkara en dauðinn.  Dauðinn birtist okkur á sjónvarpsskjánum, í stríðsátökum og ofbeldi sem við komumst ekki hjá því að sjá þótt við vildum gjarnan hafa frelsi frá slíkum óhugnaði.  Stundum vöknum við kannski upp á næturnar og skynjum hið stóra alheimsmyrkur sem umlykur okkur.  En hvar getum við leitað skjóls ?  Í hvert skipti sem manneskja deyr deyr heimurinn með henni.  Dauðinn er viðskilnaður, einsemd og tómleiki.  Ekkert fær yfirunnið þennan viðskilnað nema kærleikurinn.  Kærleikurinn er sterkari en dauðinn.  Hann sameinar, gjörir heilt, þerrar tárin og umvefur þann sem er einn.  Við mennirnir berum kennsl á kærleikann þegar við sjáum hann.  Við elskum kærleikann eins og hann birtist í öðru fólki, ekki bara fólkið sjálft.  Kærleikurinn er sterkasta aflið í veröldinni en það vill oft gleymast sérstaklega á ófriðartímum.  Það að hjálpa fólki efnislega skiptir ekki alltaf öllu máli heldur skiptir máli að sýna kærleikann í verki.  Oft er fátt annað hægt að gera heldur en að sýna hlýju og halda í hönd þess er þjáist.  Í Péturskirkjunni í Róm er handalaus stytta af Kristi.  Styttan er handalaus af því að við mannfólkið erum hendur Krists.  Við eigum að vinna verk kærleikans í heiminum og létt eru fótspor þess manns sem flytur góðar fréttir.  Við skulum aldrei gleyma því að dauðinn hefur ekkert vald yfir kærleikanum. 

 

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 18.3.2007 kl. 00:45]

Ég er kannski neikvæður eins og fyrri daginn en ég hef aldrei rekist á kærleika í  lífinu. En velvild og því um líkt. Það er soldið annað. , En fyrir mér er kærleikurinn meira en það. Hann er nauðasjaldgæfur að mínu mati.   

[Steingerður Steinarsdóttir, 18.3.2007 kl. 10:32]

Góður pistill.

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 18.3.2007 kl. 19:02]

[Vilborg Eggertsdóttir, 19.3.2007 kl. 01:01]

"Kærleikurinn er sterkasta aflið í veröldinni" -- hef engu við þetta að bæta