Um sjálfsvíg almennt

Sjálfsvíg og sjálfsvígstilraunir eru einn af þeim hlutum sem þarf að ræða í samfélaginu.  Sérstaklega þarf að benda fólki á hvað það á að gera ef vinur eða kunningi fer að tala um sjálfsvíg.  Slíkt tal á alltaf að taka alvarlega, hafa skal strax samband við lækni eða sálfræðing og leita aðstoðar.  Manneskju í sjálfsvígshugleiðingum má ekki skilja eftir eina alveg sama hvað á gengur.  Þeir sem reyna sjálfsvíg eru yfirleitt þunglyndir eða með einhverja aðra geðsjúkdóma á byrjunarstigi.   T.d. getur ung manneskja reynt að fremja sjálfsmorð af því að hún heyrir raddir sem segja henni að hún sé ómöguleg.  Slíkt er merki um geðklofa.  Umræðu um sjálfsvíg á þess vegna alltaf að taka alvarlega og hjálpa verður þeim strax sem er farið að líða svo illa að öll sund virðast lokuð. 

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 4.3.2007 kl. 11:41]

Þessi síða er að verða ein af mínum upáhaldssíðum og er ég þó með neikvæðustu mönnum.  Ég hef mjög óhefðbundnar skoðanir á sjálfsvígum og gef skít í flest það sem geðheilbrigðisvísindin segja um þau. Ég vil að þessi mál séu rædd á breiðum grunnum en ekki bara út frá sjónarmiðum heilbriðgðisstétta sem eru nær einráð um umræðuna Til hamingju með að vera að flytja til Selfoss. 

[Vilborg Eggertsdóttir, 4.3.2007 kl. 16:52]

Ég er sammála Sigurði Þór varðandi geðheilbrigðisvísindin því af fenginni reynslu reyndust þau gagnslaus og ljóst er að mikið skortir þar á þekkingu og skilning. U.þ.b. 50 manns fyrirfer sér ár hvert og því tímabært að opna umræðuna enn frekar. En reynsla mín er sú að þeir sem eftir standa eru oftar en ekki í sjálfsvígshugleiðingum en áður.

[Sigurður Ásbjörnsson, 4.3.2007 kl. 17:10]

Þunglyndi er banvænn sjúkdómur.